Dialog motywujący określić można jako skoncentrowaną na danej osobie, opartą na współpracy formę kontaktu klinicznego, której celem jest dążenie do wydobycia i zwiększenia wewnętrznej motywacji pacjenta do zmiany. Opierając się na założeniu, że każdy człowiek ma w sobie siłę do wprowadzania zmian i sam najlepiej wie, co jest dla niego najlepsze, ale z różnych względów mu to nie wychodzi, dialog ten polega na takim oddziaływaniu terapeutycznym, aby wzmocnić w pacjencie jego efektywne zaangażowanie w leczenie i doprowadzić do osiągnięcia zakładanych zmian.
Zasady pracy z pacjentem
U podstaw stosowanego przeze mnie dialogu motywującego leży założenie, że każda jednostka jest „ekspertem” od swojego życia i to, czy będzie chciała wdrożyć stworzony przez siebie plan, zależy tylko od niej, zaś celem rozmowy jest dążenie do ukierunkowanej zmiany w sposobie jej myślenia w taki sposób, aby to ona sama namówiła siebie do zmiany, aby poszukała własnych argumentów, zamiast usłyszeć je od ode mnie jako terapeuty. Istotą komunikacji w dialogu motywującym jest zatem ukierunkowywanie w celu wydobycia indywidualnej motywacji i zasobów do zmiany, a nie przedstawianie gotowych rozwiązań z zaleceniem ich wykonania.
Stosowana przeze mnie metoda (oparta na czterech głównych procesach: zaangażowaniu, ukierunkowaniu, wywoływaniu – wewnętrznej motywacji, a także planowaniu) jest tak naprawdę rozmową o zmianie, której fundamentalnym celem jest wzmocnienie u danej jednostki jej własnej motywacji do zmiany. Niezwykle ważne w tym zakresie są dla mnie umiejętności: odzwierciedlającego słuchania (której istotą jest próba zrozumienia tego, co ma na myśli mój rozmówca), zadawania otwartych pytań (pozwalających na swobodne wypowiedzi), dążenie do afirmacji (czyli dowartościowywania, polegająca na podkreślaniu pozytywnych stron pacjenta, wspieraniu go i dodawaniu mu zachęty), jak również wyciągania wniosków i formułowania konstruktywnego podsumowania.
Z tego też względu dialog motywujący jest dla mnie zdecydowanie najbardziej efektywnym sposobem pracy terapeutycznej, wszechstronnym, dotykającym rozmaitych aspektów ludzkiego życia i jednocześnie najmniej obciążającym dla osoby motywowanej.
Dialog motywujący określić można jako skoncentrowaną na danej osobie, opartą na współpracy formę kontaktu klinicznego, której celem jest dążenie do wydobycia i zwiększenia wewnętrznej motywacji pacjenta do zmiany. Opierając się na założeniu, że każdy człowiek ma w sobie siłę do wprowadzania zmian i sam najlepiej wie, co jest dla niego najlepsze, ale z różnych względów mu to nie wychodzi, dialog ten polega na takim oddziaływaniu terapeutycznym, aby wzmocnić w pacjencie jego efektywne zaangażowanie w leczenie i doprowadzić do osiągnięcia zakładanych zmian.
Zasady pracy z pacjentem
U podstaw stosowanego przeze mnie dialogu motywującego leży założenie, że każda jednostka jest „ekspertem” od swojego życia i to, czy będzie chciała wdrożyć stworzony przez siebie plan, zależy tylko od niej, zaś celem rozmowy jest dążenie do ukierunkowanej zmiany w sposobie jej myślenia w taki sposób, aby to ona sama namówiła siebie do zmiany, aby poszukała własnych argumentów, zamiast usłyszeć je od ode mnie jako terapeuty. Istotą komunikacji w dialogu motywującym jest zatem ukierunkowywanie w celu wydobycia indywidualnej motywacji i zasobów do zmiany, a nie przedstawianie gotowych rozwiązań z zaleceniem ich wykonania.
Stosowana przeze mnie metoda (oparta na czterech głównych procesach: zaangażowaniu, ukierunkowaniu, wywoływaniu – wewnętrznej motywacji, a także planowaniu) jest tak naprawdę rozmową o zmianie, której fundamentalnym celem jest wzmocnienie u danej jednostki jej własnej motywacji do zmiany. Niezwykle ważne w tym zakresie są dla mnie umiejętności: odzwierciedlającego słuchania (której istotą jest próba zrozumienia tego, co ma na myśli mój rozmówca), zadawania otwartych pytań (pozwalających na swobodne wypowiedzi), dążenie do afirmacji (czyli dowartościowywania, polegająca na podkreślaniu pozytywnych stron pacjenta, wspieraniu go i dodawaniu mu zachęty), jak również wyciągania wniosków i formułowania konstruktywnego podsumowania.
Z tego też względu dialog motywujący jest dla mnie zdecydowanie najbardziej efektywnym sposobem pracy terapeutycznej, wszechstronnym, dotykającym rozmaitych aspektów ludzkiego życia i jednocześnie najmniej obciążającym dla osoby motywowanej.